maandag 6 september 2010

En ook dat is het leven...

Pff, het is helaas niet altijd rozengeur en maneschijn...

Een tijdje geleden kwam mini Browni de opvang binnen...
Net als altijd was ik al volledig verkocht, maar dit was nog anders...
Ze smeekte naar aandacht, leerde snel haar naam en was al binnen de kortste keren een 'half hond' konijntje..
Ze was zo klein als mijn handpalm toen ze in de opvang binnenkwam. En het stond al snel vast, zij mocht blijven! We waren beiden verkocht, en nog een 5de in onze eigen konijnen kolonie, dat kon er nog wel bij!

Maar helaas is het helemaal verkeerd uitgedraaid, kleine Browni heeft ergens een diepe wonde opgelopen.
Het zag er niet zo goed uit, natuurlijk ontdek je zoiets de zondagavond (en we waren dan ook nog eens een weekende weggeweest, pff...)

Helaas werd mijn vermoeden bevestigd en kwam ik thuis zonder kleine Browni, mijn lieve meid, die steeds aan de draad stond te kijken waar ik bleef :(

Haar leven was veel te kort, ik vraag me steeds af, had ik haar toch maar laten adopteren, had ik haar maar in haar eigen rennetje gelaten, had ik maar... Maar nu kan ik er helemaal niets meer aan doen :( Had ik maar...

Mijn lieve Browni, ook al ben je voor vele mensen 'maar' een konijn, hier was je een deel van ons, een deel van ons leven en ons gezin... Ik vond je een super meid, het spijt me dat ik niet meer voor je kon doen.
Je blijft voor altijd een speciaal stukje in mijn hart bewonen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten